Zmieniasz się z dwóch powodów: albo nauczyłaś się już wystarczająco ...

 Kobieta to istota, która przewyższa zrozumienie męskie. Oddaje się, żeby zdobywać. Jest słaba, żeby rządzić. Płacze, żeby zwyciężać. Mniejsza od mężczyzny, a jednak jego przekroczenie. Kobieta zawsze wie, kim są ci, których nie zna. I nie wie, kim jest ten, kogo kocha.

 Z kobietą jest jak z Bogiem.
Widzi wszystko. Wie o wszystkim co robisz. Ale siedzi cicho i czeka, aż przyjdzie pora na dzień ostateczny.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Na cudze błędy patrzymy jak na cudze żony. Mamy z nich dużo więcej radości niż ze swoich własnych.

 Z babskiej mowy swar gotowy.

 Kobieta zasługuje na obchodzenie się z nią delikatnie, z szacunkiem. Nie dlatego, że jest słaba, ale dlatego, że ma w sobie siłę, której mężczyzna nie zrozumie.

 Zachowanie zołzy pozwala mężczyźnie zrozumieć bez słów, że ona nie postawi krzyżyka na swoim życiu po to, żeby go zadowolić.

 Nic tak nie zdobi kobiety jak wstyd i nic tak jej nie poniża jak bezwstyd.

 Nie boi się być inna, dlatego nie będzie laską na telefon ani perłą na długim sznurze pereł. Nie będzie męska usypianką ani tancerką erotyczną. Nie będzie się bała przekroczyć trzydziestki ani czterdziestki. W każdym wieku ta kobieta będzie się czuła jak wygrana na loterii.

 Jaki korzeń, taka nać; taka córka, jaka mać.