Prawdziwa kobieta ma zasady, ambicję i plany, szacunek do swojego ciała, kocha bezgranicznie i nie zawodzi. Ma również granicę wytrzymałości i nawet kochając całą duszą wybierze rozstanie zamiast bycia na drugim planie i upominanie się o czułe słowa, bo wie ile jest warta.
Kto kładzie rękę na kobiecie nie dla pieszczoty jest łajdakiem,błędem byłoby go nazwać tchórzem.
Kobiety tęsknią za nieprzewidywalnością. Za jasnym komunikowaniem swoich oczekiwań. Kobieta chce, aby facet do niej podszedł i powiedział: „Chcę cię.” A następnie nie spuścił wzroku. Ale patrzył tak długo, żeby się zaczerwieniła i to ona spuściła wzrok.
Nie każda kobieta jest godna tego, by nazywać ją kobietą.
Kobiety mogą kochać nawet tych, których zdradzają.
Kobieta jest w stanie wybaczyć każdą wadę,
prócz braku obecności.
Kobiecość to nie ładna twarz, płaski brzuch, czy piękna skóra. Kobiecość to piękne wnętrze, czułość, ciepło, wyrozumiałość, umiejętność bycia blisko.
Bo piękność to stan duszy. Piękne są nie te kobiety, które malują sobie usta czerwoną szminką, ale te, które chcą przytulać innych, gdy źle się czują, te które z nieśmiałością mówią o tym, czego się boją i że czegoś nie rozumieją. Te, które potrafią powiedzieć, że sobie nie radzą (...). Piękne są te które chcą mówić prawdę...
Każdemu wolno płakać po swojej babie, jak mu się chce.
Kobieta, którą nie prowadzi inteligencja, nie ma szans stać się pełną osobą, niezależnie od piękna, błyskotek, uroku czy małżeńskiego statusu.
Zachować co w sekrecie najciężej jest kobiecie.
