- Na co zwraca pan uwagę w kobietach?- Oczy.- Oczy... ...

 Nazywam się Szydło. Beata Szydło!
Mam swoje zdanie, potrafię być uparta,
o czym wie mój mąż.

 Kobieta, która naprawdę uważa się za równą mężczyzn, jest jak mężczyzna, który chce zawsze nosić zwycięstwo w kieszeni. Kobieta, która pociąga mężczyznę swoją siłą, oddziela go od niej. Kobieta, która daje mu poczucie siły, przyciąga go do siebie.

 Pies babę za spódnicę, a baba męża za łeb.

 Kobieta ma w sobie tyle siły, ile miłości. Jej tajemnica to nie kubki i talerze, cudze bądź własne, nie dom to jej królestwo, a serce. Tylko serce potrafi sprawić, że ma ona siłę przetrwać najtrudniejsze chwile.

 Prawdziwa kobieta ma zasady, ambicję i plany, szacunek do swojego ciała, kocha bezgranicznie i nie zawodzi. Ma również granicę wytrzymałości i nawet kochając całą duszą wybierze rozstanie zamiast bycia na drugim planie i upominanie się o czułe słowa, bo wie ile jest warta.

 Kobietom naprawdę nie można ufać. Są jak prąd: jak się na nich nie znasz, to kopią

 Kobiety mają siłę, której są nieświadome, aż nadejdzie czas, kiedy muszą ją wykorzystać. Kobiety pachną różami, słońcem i vanilią, nawet gdy doświadczają nocy, deszczu czy sztormu.

 Na tym świecie są trzy rodzaje kobiet. Jedne zedrą z ciebie ostatnią koszulę i zostawią cię z niczym. Drugie chcą się tylko zabawić. I trzecie, dzięki którym życie nabiera sensu. Tylko one... właściwe kobiety to takie, które biorą tyle, ile same dają, a ty nigdy nie masz dość. Gdy je stracisz, przestajesz być sobą.

 To Ty musisz być pewna siebie. Pewna tego, że gdy odwołasz spotkanie on nadal będzie Cię prosił o kolejne, pewna, że jeśli nie odbierzesz telefonu to na następny dzień on nie przestanie dzwonić. A jeśli tak się nie stanie, to co? Bywa. W takim razie nie musisz już nim sobie zawracać głowy, masz więcej czasu dla siebie - a to cholera podstawa! Bo to Twoje życie, nie jego, więc to właśnie TY masz być szczęśliwa i zadowolona z siebie...

 Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wysoko stawianych poprzeczek każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechania się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.