Od niektórych kobiet bije cicha godność. Godność otacza je jak pole siłowe, w którym facet topnieje jak masło. Taka kobieta nie krzyczy ani nie wrzeszczy. Esencją tego, jest jej opanowanie, poczucie własnej wartości oraz wiara w siebie.
Kobieta luksusowa to taka, która ma własne konto. Jest niezależna finansowo.
Kobieta doprawia lwi pazur dowcipem, orle skrzydlo - czułością, węży jad - mądrością, a diamentowy pancerz - miłością. Wszystko na świecie dostaje piękniejszy kształt w dłoniach kobiety.
Kobieta posiada siłę, której mężczyzna może tylko pragnąć. Siła ta nie wynika z męskiej dominacji, ale z łaskawości serca, z męstwa ducha, z magii duchowej, która doświadcza, akceptuje i daje miłość. Mężczyzna może dominować, ale tylko kobieta posiada prawdziwą moc.
Kobiety zwykle poddają się nie dlatego, że są zmęczone, ale dlatego, że czują się niedoceniane.
Kobieta ma siłę, której mężczyźni często nie dostrzegają. Ta siła polega na umiejętności przeżywania, przetrwania, adaptacji, miłości i cierpienia, a przede wszystkim, na umiejętności wyboru. To kobiety decydują, którym mężczyznom poświęcą swój czas, miłość, a nawet swoje życie. To one decydują, kiedy zrobią miejsce w swoim sercu dla nowego człowieka, kiedy pozwolą mu wejść w ich życie, a kiedy już nie.
Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.
Nie znałem swojej siły, dopóki nie stanąłem twarzą w twarz z moim największym strachem. Patrzę teraz wstecz i zastanawiam się, gdzie znajdowałam taką odwagę. To co prawda nie było łatwe, ale teraz wiem, że nic nie jest nieosiągalne, gdy jesteś zdecydowany się nie poddać.
Kobietom naprawdę nie można ufać. Są jak prąd: jak się na nich nie znasz, to kopią
Kobieta ma siłę, że uśmiecha się przez łzy, chociaż boli. Wie, że okazanie słabości to w rzeczywistości pokazanie siły. Przede wszystkim kocha niezmiennie, nawet gdy wszystko przestało mieć sens.
Kobiety to najpiękniejsze dzieło prozy, które Pan Bóg ulepił w swoim literackim zapałу. Nie są one grzechu owocem, lecz kuszącym, dojrzałym owocem, który grzech wydał na świat, a który umie słodzić gorzkie smaki życia.
