Bo prawda jest taka, że kobieta jest najpiękniejsza wtedy, kiedy ...

 Jak się kobieta uprze to diabła przegada.

 Jeśli nie chcesz, by Cię zostawiła, daj jej dużo wspomnień. Kobiety nie potrafią wykreślać wspomnień.

 Kto kobietę ustrzeże, ten się na pajęczynie powiesi.

 Chwiejną i zmienną jest zawsze kobieta.

 Kobiety śmieją się, kiedy mogą i płaczą, kiedy chcą.

 Boginię można tylko
uwielbiać, kobietę - kochać.

 Kobieta ma siłę, że surowość zamienia w słodycz, osłabienie w siłę, zapomnienie w pamięć, kruchość w twardość. Przynosi radość można by powiedzieć, że mężczyzna bez kobiety jest jak wyschnięta kraina pozbawiona życia.

 Kobiecość to nie ładna twarz, płaski brzuch, czy piękna skóra. Kobiecość to piękne wnętrze, czułość, ciepło, wyrozumiałość, umiejętność bycia blisko.

 Kobieta, która nie jest absolutnie bezlitosna, nigdy nie zrozumie, jak kochać. Skoro kochać - to znaczy nie tylko przebaczać, ale i ścigać, nie tylko cierpieć, ale i kłuć, nie tylko wybaczać, ale i karać. Kobieta, która umie kochać, musi być bezlitosna.

 Czasami najpiękniejsza na sali nie jest dziewczyna, która ma obiektywnie najbardziej idealną figurę i rysy twarzy, ale ta, która ma do siebie zaufanie, lubi siebie i emanuje radością. Ona będzie przyciągała do siebie spojrzenia i budziła zazdrość, chociaż gdyby zbadać jej atuty za pomocą cyfrowego wzorca kobiecej urody, niekoniecznie otrzymałaby dobry wynik. Bo źródłem jej pewności siebie i radości nie jest dyplom ukończenia szkoły dla kandydatek na Miss Świata, tylko to, że lubi swoje prawdziwe ,,ja’’, czyli ma świadomość swoich emocji, uczuć i pragnień. Kocha siebie za to, że jest na świecie i znajduje radość w różnych, nawet drobnych i pozornie nieznaczących sprawach lub zdarzeniach.