Kobieta, jest jak liść w księdze, którym czytasz powoli. Każda kobieta jest jak pieseń, welchej słuchasz uważnie. Każda kobieta jest jak piękno, które oglądasz z zachwytem.
Kiedy przechodzi ładna dziewczyna, zaraz mi Amor łuk napina.
Kobieta zawsze była mocarstwem przy stole. Ona to naciska na każdego z nas, abyśmy jedli więcej. Ona to mówi: 'Nie wyglądasz dobrze, jadłeś za mało.' Jaka to straciła wpływ na świat, katapultując nas ciągłym karmieniem do potęgi, wielkości i zdrowia.
Nie bój się sprzedać kopa każdemu pajacowi, który sprawia, że czujesz się gorsza, słabsza, niefajna, mało ważna, głupia, wykorzystywana! Sekret tkwi w tym, że póki nie pokazujesz gdzie są drzwi, idioci nie wiedzą, jak w nie trafić. Pokaż drzwi i miej święty spokój. Nie potrzebujesz wokół siebie nikogo, kto sprawia, że nie czujesz się najfajniejsza na świecie.
Oni się Ciebie boją. Nie za bardzo wiedzą, co mają z tobą robić. Jesteś trochę za obrotna i trochę za pewna siebie. Ci chłopcy, bo przecież nie mężczyźni, dobrze sobie zdają sprawę, że bez nich u boku ty dalej dasz sobie świetnie radę. W ich oczach nie jesteś ani trochę słodka ani trochę niezdarna ani nieporadna. Po prostu Ciebie się nie da uratować z żadnej opresji i nie bardzo jak się da być księciem na białym koniu, superbohaterem. Nie chcesz udawać damy w opałach, ale powiedziałaś mi kiedyś, że nie chcesz być też dla kogoś matką w związku. Chcesz śmiałych decyzji, ogarniętego życia i pewności. Chcesz, żeby ktoś w końcu przejął choć na chwilę kontrolę.
Nie interesuj się życiem drugiej osoby skoro postanowiłaś nie być jego częścią. (Chyba, że jest inaczej). Jeśli tak to wystarczy jedno słowo.
Kobieta, którą nie da się oswoić, jest kobietą, której nie można kontrolować. To nie jest kwestia jej nieposłuszeństwa, to jest kwestia faktu, że ona zna swoją wartość.
Nie jestem dziewczyną Twojego typu. Lubię czuć kiedy facet się stara i że jestem kimś a nie kimkolwiek. Lubię rozmawiać o pogodzie i o tym co u Ciebie słychać. Lubię być a nie bywać.
Głupią kobietę poznasz po spódnicy.
Wcale się nie pokłócili, ona po prostu po kilku tygodniach spojrzała trzeźwym okiem na to mieszkanie, którego się nie da posprzątać, na tego mężczyznę, którego się nie da ocalić. I tyle. I spakowała się. I wyszła.
