Kobiety, jak gwiazdy, nie czekają na to, aby jasno świecić, robią to po prostu, niezależnie od tego, czy ktoś patrzy czy nie. To jest ich prawdziwa natura.
Czasami najpiękniejsza na sali nie jest dziewczyna, która ma obiektywnie najbardziej idealną figurę i rysy twarzy, ale ta, która ma do siebie zaufanie, lubi siebie i emanuje radością. Ona będzie przyciągała do siebie spojrzenia i budziła zazdrość, chociaż gdyby zbadać jej atuty za pomocą cyfrowego wzorca kobiecej urody, niekoniecznie otrzymałaby dobry wynik. Bo źródłem jej pewności siebie i radości nie jest dyplom ukończenia szkoły dla kandydatek na Miss Świata, tylko to, że lubi swoje prawdziwe ,,ja’’, czyli ma świadomość swoich emocji, uczuć i pragnień. Kocha siebie za to, że jest na świecie i znajduje radość w różnych, nawet drobnych i pozornie nieznaczących sprawach lub zdarzeniach.
To bardzo niedobrze, jeżeli kobieta przeżyje najgorsze, co może się jej zdarzyć, bo potem nie boi się już niczego. A to bardzo źle, gdy kobieta niczego się nie boi.
Nie bój się sprzedać kopa każdemu pajacowi, który sprawia, że czujesz się gorsza, słabsza, niefajna, mało ważna, głupia, wykorzystywana! Sekret tkwi w tym, że póki nie pokazujesz gdzie są drzwi, idioci nie wiedzą, jak w nie trafić. Pokaż drzwi i miej święty spokój. Nie potrzebujesz wokół siebie nikogo, kto sprawia, że nie czujesz się najfajniejsza na świecie.
Kobieta ma w sobie moc, której mężczyźni nie mają. Potrafi smucić się, płakać, kochać, cieszyć, nienawidzić, zastanawiać się, myśleć, dbać, troszczyć, obdarzać miłością, ale przede wszystkim potrafi być silna. To wielka zdolność i moc, której nie można lekceważyć ani ignorować.
Każdy mężczyzna, kiedy jego życie jest w rozsypce potrzebuje u swojego boku kobiety. Tak jak w grze w szachy, królowa chroni króla.
Najlepsze są te kobiety, które są cnotliwe wobec obcych,
a rozpustne wobec męża.
Bo kobieta potrzebuje bliskości mężczyzny, a nie świadomości, że jest zajęta.
Godzina wiekiem ze złym człowiekiem, a wiek godziną z piękną dziewczyną.
Słuchaj, ten typ kobitek, który myli świat ze sceną, nie jest wart zachodu.
