Koń srokosz, żona Magda, co ma Bóg dać to i tak da.
Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wysoko stawianych poprzeczek każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechania się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.
Kobiety mają często w duszy pewnej głębi instynkt, który sprawia, że są uważne dla rzeczy, które wydają się znajdować poza zasięgiem ich intelektu.
Czasami łatwo zapominamy, jak silne można być jako kobieta. Kiedy biegniemy, nie tylko dążymy do celu. Pokazujemy, że potrafimy być silne, niezależne, dumne. Pokazujemy, że potrafimy dążyć do celu bez względu na przeciwności losu. Że nawet jeśli mierzą nam zbyt wysoko, potrafimy przekroczyć te oczekiwania.
Kobiety zwykle poddają się nie dlatego, że są zmęczone, ale dlatego, że czują się niedoceniane.
Czasami my, kobiety, musimy przypominać ludziom, iż jesteśmy nie tylko matkami, żonami, siostrami, córkami. Jesteśmy również istotami, które mają swoje pasje, pragnienia i ambicje.
Kobieta ma siłę, której nie rozumie mężczyzna. Ona może przetrwać całe życie matki wdowiej, wdowie, bez kochanka, choćby nigdy nie skosztowała prawdziwej miłości, może cieszyć się ze słońca, z ptaków. Czyż nie jest to siła?
Dusza kobieca jest bliska miłości; żyje nią jak najodpowiedniejszą dla siebie manną.
Kobieta, jest dużo silniejsza od mężczyzny - nie słabym płcią. Ona rodzi, wychowuje, przechodzi przez ból, a jednak zawsze pozostaje silna, odważna i pełna miłości i troski. Kobieta to prawdziwy symbol siły i determinacji.
Kobieta, która chce odmówić, powie tylko nie. Kobieta, która tłumaczy dlaczego nie, chce zostać przekonana.
