Kobieta ma tyle siły, ile jej damy. Jeżeli damy jej ostry miecz, będzie wojowniczką. Jeżeli damy jej pióro, będzie poetką. Jeżeli damy jej serce, zostaje matką.
Jestem jaka jestem. Jaką mnie życie ukształtowało. Nieraz doświadczyło zrobiło ze mną co chciało. Czasem pogłaskało czasem przytuliło. Częściej po grzbiecie batem przejechało. Oznaczone bliznami ciało i dusza z nową energią co dzień rusza.
Nigdy jeszcze nie rozmawiałem z kobietą taką jak ona ani nie spotkałem takiej niewiasty. Była wojownicza,
a jednocześnie za grosz zalotna. Odnosiłem wrażenie,
że jej słowa są niczym staw wypełniony zimną wodą,
w którą wskakiwałem, nie zważając na konsekwencje.
Ramiona kobiety to granica jej mistycyzmu,
a jej szyja, gdy się porusza,
odkrywa tajemnice przygranicznego miasta –
ziemia niczyja – w walce między umysłem, a ciałem.
Bardzo dziś jesteś brzydka, moja żono. Czy to dlatego, że mamy gości?
Oczy kobiet zawsze błyszczą, bez względu na kolor.
Nic nie jest piękniejsze, niż kobieta, która pokonała życie. Nic nie jest lepsza, niż ta, która została zniszczona, lecz pokonała siebie. Żadna inna istota na tego świecie nie ma mocy tyle co ta, która pije ze swojej duszy i wypełnia swoje własne serce.
Kobieta zawsze wie. Nawet jeśli nie wie, to i tak wie. Kobieta zawsze ma rację, nawet gdy się myli. Jej siła stanowi geniusz intuicji, logika jest tu zbędna.
Kobieta ma tyle siły, ile jest w niej delikatności, tyle odwagi, ile pokory, tyle mądrości, ile ludzkiego zrozumienia.
Kobieta ma w sobie tyle siły, ile łez. Potrafi się zepnąć wtedy, gdy mężczyzna by się załamał. Potrafi walczyć o lepsze jutro dla swoich bliskich, nawet wówczas, gdy wszystko przestaje mieć sens. Kobieta nigdy nie przestaje być silna... jej siła tkwi w łzach, które potrafi przelać.
