(...) płakała jak kobieta, to znaczy tak, jakby ziemia krwawiła.
Białogłowa grzeczna, wino mocne, z najmądrzejszego uczynią błazna.
Stroi baba firleje, kiedy sobie podleje.
Kobieta ma w sobie tyle siły, ile miłości. Jej tajemnica to nie kubki i talerze, cudze bądź własne, nie dom to jej królestwo, a serce. Tylko serce potrafi sprawić, że ma ona siłę przetrwać najtrudniejsze chwile.
Ja potrzebuję kogoś, kto się dla mnie
poświęci. Kogoś, kto naprawdę będzie
miał siłę i ochotę, żeby wziąć mnie za
pysk, nakarmić mnie, cicho, bez pasji,
bezgłośnie; bezproblemowo, bez
szumów i bez sprzężeń dla mnie żyć.
Tak to jest z kobietami, jak braknie im argumentów, ronią łzy.
Nie bój się sprzedać kopa każdemu pajacowi, który sprawia, że czujesz się gorsza, słabsza, niefajna, mało ważna, głupia, wykorzystywana! Sekret tkwi w tym, że póki nie pokazujesz gdzie są drzwi, idioci nie wiedzą, jak w nie trafić. Pokaż drzwi i miej święty spokój. Nie potrzebujesz wokół siebie nikogo, kto sprawia, że nie czujesz się najfajniejsza na świecie.
Kiedy kobieta jest silna? Kiedy wszystko w życiu się psuje. Kiedy codzienie ma schody do pokonania. Kiedy wszyscy mówią będzie dobrze a nic nie robią aby pomóc. Kiedy trzeba codziennie radzić sobie i wciąż mieć wysoko podniesioną głowę.
Nadzieja jest odwieczną wszystkich ludzi piastunką: kołysze nas bezustannie i smutki nasze usypia.
Kobieta musi stanąć na wysokości sytuacji, a potem, na wysokości swojego męża, swoich dzieci, swojego domu. Musi nauczyć się, rosnąc, żeby nie będąc już piękna, była jeszcze potrzebna.
