Udostępnij:

Inspiracje:

Zaślepska okładki cytatu

znak cytatu Czasami my, kobiety, musimy przypominać ludziom, iż jesteśmy nie tylko matkami, żonami, siostrami, córkami. Jesteśmy również istotami, które mają swoje pasje, pragnienia i ambicje.

Kobiety

znak cytatu Kobieta, która chce odmówić, powie tylko nie. Kobieta, która tłumaczy dlaczego nie, chce zostać przekonana.

Kobiety
Zaślepska okładki cytatu

znak cytatu Kobiety - w skromnie zdobnym odzieniu, niech się przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie zaplatanymi włosami albo złotem czy perłami, albo kosztownym strojem.

Kobiety
Zaślepska okładki cytatu

znak cytatu Kobieta ma siłę, że surowość zamienia w słodycz, osłabienie w siłę, zapomnienie w pamięć, kruchość w twardość. Przynosi radość można by powiedzieć, że mężczyzna bez kobiety jest jak wyschnięta kraina pozbawiona życia.

Kobiety
Zaślepska okładki cytatu

znak cytatu Kobieta ma tę moc, że potrafi w jednej chwili, jednym spojrzeniem, jednym dotyku udzielić pociechy, dodać otuchy, wsparcia, nadziei i siły. Kobieta potrafi być delikatna, ale jednocześnie silna jak skała.

Kobiety

znak cytatu Nastąpiła kobieta, która rzuciła mnie jak zużytą ścierkę.

Kobiety
Zaślepska okładki cytatu

znak cytatu Baba o szydle, a dziad o mydle.

Kobiety

znak cytatu Kobieta jest jak kwiat.
Jeśli o nią dbasz - rozkwita.
Jeśli zaniedbujesz - więdnie.

Kobiety

znak cytatu Czego byś nie dał kobiecie, ona odda ci więcej. Dasz jej nasienie – ona podaruje ci maleństwo. Zbudujesz jej dom – ona podaruje ci w nim nastrój. Dostarczysz jej produkty – ona zrobi ci smaczną kolację. Podarujesz jej uśmiech – ona odda ci swoje serce. Ona mnoży i zwiększa wszystko, co jej się daje... Ale napaskudziwszy jej pewnego razu, bądź w gotowości otrzymać w odpowiedzi tonę gówna.

Kobiety

znak cytatu - Jaka Ona była? - A płakałeś kiedyś, synu? - Każdy chyba... - Ja płakałem, gorzko płakałem, jak było mi źle, jak jej nie było, nie miałem jej, a chciałem, potrzebowałem. Wiedziałem od początku, że tylko ją.. i tylko z nią, wszystko. Z nią leżeć w słońcu, z nią wędrować, jak oglądać świat to jej oczami, mówić, to jej ustami... ale znikała i nie miałem jej, i sił też nie miałem, i łamałem się jak sucha gałąź. I rwałem włosy z głowy, myśląc, jak ją zatrzymać, kiedy traciłem ją z oczu. Potrzebowałem jej głosu, śmiechu, jej łez, bardziej niż ona mnie całego... Myślisz, synu, że mi wstyd? Postawiłbym pomnik i zapisał to wszystko na nim, i klękałbym przed nim, do końca życia.

Kobiety