Kobieta ma w sobie duszę kobiety, a nie duszę mężczyzny. W swoim ciele, w swoim instynkcie macierzyńskim, w swojej zdolności do podtrzymywania życia, kobieta ma prawo do swojego szczęścia, do swojego bytu, do swojej godności. Nie jest rzeczą pustą, lecz pełną; nie jest półmężczyzną, lecz całą kobieta!
Kobieta jest jak zupa - musi być moment, kiedy czekasz, aż przestygnie trochę, żeby nie poparzyć sobie języka. Kobieta musi być tajemnicza, nieprzewidywalna, musi ci się marzyć. Kobieta to nuta, której mężczyzna ciągle łaknie, a nigdy do końca jej nie zna.
Gdy kobieta długo w mężczyznach przebiera, zwykle najgorzej wybiera.
Mówią, że kobieta po przejściach jest łatwą zdobyczą, bo niewiele wysiłku trzeba wykazać, żeby jej zaimponować. Nic bardziej mylnego. Taka kobieta nie tyle wie, czego chce, co jest świadoma tego, czego nie chce. Rzeczy niepożądane są szybciej wyłapywane i dyskwalifikują potencjalnego interesanta. Ciężko zaimponować komuś, kto poznał niesmak w życiu, za to bardzo łatwo można do siebie taką osobę zrazić.
Nie pomoże bielidło, kiedy baba straszydło.
Kobiety nie są stworzone d typu emocji. Są najskomplikowanejszą formą życia, pasmami nadziei, okruchami szczęścia i fragmentami miłości, utkane w tęczę uczuć, miłosierdzie Boże.
Kobiety posiadają moc, której nie mają mężczyźni. Są urodzonymi manipulatorkami. Potrafią otrzymać to, czego pragną, nie uciekając się do przemocy. Są silne. Są piękne. Są odporne. A jednak potrafią być delikatne, gdy sytuacja tego wymaga.
Kobieta potrafi utworzyć niebo w piekle, i piekło w niebie. W swojej piersi uniemożliwia bolowi zabicie radości, radości - zabicie bólu. Wszystko też potrafi zamienić w miłość.
Serce kobiety to
ocean pełen tajemnic.
Kobieta, którą najbardziej podziwiam, nie jest prawdziwą kobietą, lecz planetą - to Księżyc. Twarda jak skała, owinięta w gęste, zimne ciemności i jednak nieustannie świeci jasnym światłem. Kobiety to księżyce.
