Kobieta jest pełna tajemnic i paradoksów, które nie łamia się pod presją czasów, które przekraczają wszelkie granice. Jest obecna, gdy mężczyzna jest nieobecny. Jest potężniejsza, gdy mężczyzna jest słaby. Jest tam, gdzie mężczyzna nie jest.
Kobieta powinna mieć: cnotę w sercu, skromność na czole, łagodność w ustach, a robotę w ręku.
Są kobiety, które aby zamaskować swoje krzywe nogi,noszą bardzo duże dekolty.
Kobieta nie musi poświęcać się za innych, aby była dobra. Kobieta nie musi być silna, aby była dobra. Kobieta ma prawo do słabości, ma prawo do łez, ma prawo do dzikiego, niewytłumaczalnego smutku. Ma prawo do złości, do frustracji, do niezrozumienia. Kobieta ma prawo być sobą. I ni cóż więcej, ni mniej.
Bo kobieta potrzebuje bliskości mężczyzny, a nie świadomości, że jest zajęta.
Wydaje Ci się, że mnie znasz? Masz rację...
Wydaje Ci się! Znasz mnie na tyle na ile sama Ci pozwolę...
Jeżeli mężczyzna widzi silną kobietę, która radzi sobie ze wszystkim sama, powinien pogłaskać ją czule po głowie, pocałować w czoło i utulić ją do snu. Silne kobiety nie urodziły się niezniszczalne. Musiały dużo przejść i wycierpieć, aby przybrać zbroję. Niczego nie potrzebują tak, jak szansy, by poczuć się słabą i małą w ramionach mężczyzny, który im na to pozwoli...
Bo kobieta wybaczy wszystko,
oprócz tego, że się jej nie kocha.
Dziewka nie potrzebuje pisarza, jeno gospodarza.
Kobieta zna swoją moc, a męskość jest jej konsekwencją. Kiedy jest silna, pozwala, aby było to widać. Nie ukrywa swojego potencjału, swojej siły. Więcej, nie jest skromna, jeśli chodzi o swoją moc. Widzi w tym swój potencjał.
