Kobieta ma siłę, której nie rozumie mężczyzna. Ona może przetrwać całe życie matki wdowiej, wdowie, bez kochanka, choćby nigdy nie skosztowała prawdziwej miłości, może cieszyć się ze słońca, z ptaków. Czyż nie jest to siła?
Kobieta potrafi być równocześnie rzeką nieskończonej miłości, pogodą ducha, burzą namiętności, a także skalą niezłomnej determinacji. Posiada w sobie moc, do której mężczyzna nigdy nie zdoła się zbliżyć.
Kobieta ma taką siłę, że potrafi zainspirować, pocieszyć, stworzyć i odrodzić. Jej wrażliwość czyni ją niezwykłą i niepowtarzalną. Kobieta jest niewiarygodną istotą, która potrafi dokonać rzeczy pozornie niemożliwych.
Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.
Czyżby nie rozumiał, że znów przywraca dziewczynę światu? I że było to najgorsze, co mógł zrobić komuś, dla kogo nie było już żadnej nadziei?
Matka nigdy nie odchodzi od kołyski, ani od Kalwarii, ani od grobu swojego dziecka.
Pozwól sobie na słabości. Nie musisz być perfekcyjna. Pieprz to. A potem odetchnij!
Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.
Gust kobiety, łaska pańska, pogoda w jesieni - niestałe rzeczy.
Kobieta ma w sobie moc, której mężczyźni nie mają. Potrafi smucić się, płakać, kochać, cieszyć, nienawidzić, zastanawiać się, myśleć, dbać, troszczyć, obdarzać miłością, ale przede wszystkim potrafi być silna. To wielka zdolność i moc, której nie można lekceważyć ani ignorować.
