Kobiety rzadko przebaczają temu, kto forsuje okazję, ale nigdy temu, kto pomija sposobność.
Doświadczenie życiowe nauczyło mnie jednak, że jeśli kobieta przedstawia ci jakiś własny pomysł, nie zrezygnuje nigdy dopóty, dopóki nie ulegniesz.
Kobieta ma siłę, z której nie zdaje sobie nawet sprawy. To nieopisana energia, która pojawia się, gdy stajemy twarzą w twarz z nieznanym. Istnieje przebiegłość, która przekracza wszystko, czego można się nauczyć. Jest coś więcej, czego nie można dotknąć, co nie może być zrozumiane. To jest duch kobiety.
Kto kobietę ustrzeże, ten się na pajęczynie powiesi.
Kobieta ma tę potężną moc, by coś, co wydaje się niemożliwe, potrafi zrealizować z największą gracją. Nich nikt nie daje jej cienia wątpliwości, że coś jest poza jej zasięgiem, bo pokazując do niej nieufność, dajemy pożywienie jej determinacji.
Dziewczyny mają oczy jaśniejsze i błyszczące, gdy się cieszą.
Któregoś dnia w przyszłości, której jeszcze nie ma, spotkam ją na przystanku. Będzie coś jakby trochę grubsza i będziemy już dorośli. Nasze światy będą już wtedy bardzo daleko od siebie, ale z jakiś niewyjaśnionych przyczyn zatrzęsą się pode mną nogi.
Cudne białogłowy powściągliwsze są jak żadne.
Prawdziwe piękno kobiety odzwierciedla się w jej duszy. Jest to opieka, której udziela, miłość, którą rozdaje i pasja, którą okazuje. Im więcej dobroci w kobiecie, tym piękniejsza ona jest.
Kobieta, która słyszy, że pięknie wygląda – pięknieje i kwitnie... Jak cudnie pisała nieodżałowana pani Wisława Szymborska: „Spojrzał, dodał mi urody, a ja wzięłam ją jak swoją”. Kobieta, która czuje się pięknie, jest bardziej pewna siebie, a więc mniej zazdrosna, mniej podejrzliwa, zmienia się w krainę łagodności. Kobieta, która czuje się piękna w jego oczach, jest z pewnością wytrawniejszą kochanką; dumna ze swojego ciała, tak uwielbianego przez partnera, będzie umiała się nim pewniej i śmielej posługiwać, uchylając bramy coraz większych rozkoszy. Czyż to nie w męskim interesie?
