Nieludzka jest kobieta, która nie potrafi płakać. Bo tylko ta, która potrafi odczuwać ból, potrafi także odczuwać szczęście. A szczęście to fundament, na którym opiera się nasz świat.
Nie miała w zwyczaju darzyć mężczyzn miłością. W przeszłości kilku się w niej zakochało, ona jednak tylko ich lubiła albo pożądała - nic ponadto. (...) Podobał jej się męski podziw i galanteria, bardzo lubiła seks i pielęgnowała w sobie niewzruszone przekonanie, że pewnego dnia spotka mężczyznę, obok którego będzie chciała się budzić co rano do końca życia. Choć nie była osobą religijną, żarliwie wierzyła w to, iż tak się stanie. Była gotowa czekać - nie na księcia z bajki ani filmowego gwiazdora z grubym portfelem, ale na mężczyznę, któremu mogłaby spojrzeć w oczy i powiedzieć: "Jesteś moim domem i zrobię Ci śniadanie".
"W kółko słyszę tylko: "kobiety nie wiedzą czego chcą". Wiedzą, kurwa. Oczywiście, że wiedzą. Wiedzą lepiej od ciebie. Problem w tym, że gdyby zaczęły sięgać po to, czego naprawdę potrzebują, mogłoby się okazać, że ty niekoniecznie jesteś na tej liście.”
Kobieta to pełnia życia, kwintesencja delikatności, uosobienie siły. To sedno stworzenia, połączenie wszystkich aspektów świata. Cóż za intrygujące, jak silna jest słabość kobiety!
Kobieta staje się piękna, gdy wierzy w siebie. Kiedy jest szczęśliwa. Kiedy jest otwarta. Kiedy emanuje dobre energie. Kiedy jest dobra dla innych. Kiedy jest dobra dla siebie. Kiedy jest w pełni swojej mocy, a nie jest zływem emocji.
Oczy kobiet zawsze błyszczą, bez względu na kolor.
Kobieta łączy w sobie anioła i grzesznika. Kto zbadawszy jej serce nie zaznał natchnienia i przerażenia, ten niebawem zawiedzie się na niej. Kto odmierzy jej odwagę, ten zdumie się nad jej słabością
Kobieta, z natury swojej też cicha, skromna, na co dzień niewidoczna. Ale gdy przychodzi potrzeba, pokazuje siłę, której nie powstydziłby się żaden mężczyzna.
Zakochiwałam się w czarujących łajdakach. Adorowałam niewłaściwych mężczyzn z niewłaściwych powodów. Sama jestem sobie winna. Cierpię na niesforność serca i nieznośne napady lekkomyślności. Jeśli idzie o samokontrolę, mam luki u podstaw.
Kobieta jest jak akwarela. Zmienia się pod wpływem kolorów jej duszy, fascynująca niczym tajemnica, którą chcesz rozwikłać, ale nie potrafisz. Jest jak puch dandelionu, piękna i ulotna, ale o siły, jaka w niej drzemie, można się przekonać, kiedy wiać zaczynają wiatry przeciwności.
