Dziewki, jak konopie, prędko rosną.
Kobieta ma tyle siły, ile jej nadajesz, plus kilka procent na wszelki wypadek. Kobieta jest jak herbata: nie wiesz, jak silna jest, dopóki nie wrzucisz jej do wrzątku.
Zbyt daleko zaszło moje poznanie świata, dlatego
nie mogłem tak z miejsca cofnąć się w rozwoju i przyjąć
na klatę, że kobieta jest zrobiona z żebra.
Kobieta ma tyle życia, ile dajemy jej w darze. Tak wiele pasji, ile potrafimy wywołać. Tyle jest istotą naszych pragnień, ile sami w niej obudzimy. To my decydujemy, kim dla nas jest. Każda. Łagodna czy dzika. Krucha czy silna. Zależy to od tego, jakie pokłady w niej odkryjemy. Każda jest dla nas inna. Tak wielka jest siła kobiety.
Kobietę cechuje siła, której mężczyzna nie zrozumie nigdy. Znosi ból rodzenia, potrafi walczyć o swoje i znosić najcięższe losy bez utraty godności. To jest prawdziwa siła.
Kobiety. Strasznie z nimi trudno. Są jak morze. Nieprzewidywalne.
Kobieta powinna mieć: cnotę w sercu, skromność na czole, łagodność w ustach, a robotę w ręku.
To nie prawda, że kobiety nie mają swojego charakteru, mają, lecz codziennie inny.
Kobieta zawsze wie. Nawet jeśli nie wie, to i tak wie. Kobieta zawsze ma rację, nawet gdy się myli. Jej siła stanowi geniusz intuicji, logika jest tu zbędna.
Kobieta nosi w sobie dwa serca, które biją jednocześnie. Dwa światy, które krążą wokół siebie. Dwa ognie, które się wzajemnie nakręcają. Dwa spojrzenia, które patrzą w przyszłość. Kobieta jest jednym z największych cudów uniwersum.
