Kobieta ma siłę, której nie rozumie mężczyzna. Ona może przetrwać całe życie matki wdowiej, wdowie, bez kochanka, choćby nigdy nie skosztowała prawdziwej miłości, może cieszyć się ze słońca, z ptaków. Czyż nie jest to siła?
Kobieta nie jest jak kwiat, który raz zerwany więdnie. Kobieta jest jak dzikie zwierzę. Im bardziej ją gonisz, tym dalej od ciebie ucieka.
Kobieta winna być jak herbata: słodka, mocna i gorąca.
Myślę, że to głupie ze strony kobiet by udawać, że są równe mężczyznom. One są znacznie lepsze, i zawsze były. Cokolwiek dasz kobiecie ona uczyni to jeszcze lepszym. Jeśli dasz jej spermę, da Ci dziecko. Dasz jej zakupy, ona da Ci posiłek. Dasz jej uśmiech, ona da Ci swoje serce. Mnoży i powiększa wszystko co jej się da. Więc jeśli gówno jej dasz, spodziewaj się wielkiego gówna.
Kobieta ma moc, żeby zrozumieć, zgubić, a potem odnaleźć siebie. Kobieta ma w sobie tę mistyczną moc, która pozwala na przetrwanie. Kobieta ma w sobie moc, której mężczyźni nigdy nie zrozumieją.
Nigdy nie powinniśmy lekceważyć siły, jaką kobieta może pokazać. Ich siła jest niewymowna, ich wytrzymałość niezniszczalna, ich duch nieugięty. Kiedy kobieta postanawia coś osiągnąć, nie ma siły, która mogłaby ją zatrzymać.
To bardzo niedobrze, jeżeli kobieta przeżyje najgorsze, co może się jej zdarzyć, bo potem nie boi się już niczego. A to bardzo źle, gdy kobieta niczego się nie boi.
Kobieta zasługuje na obchodzenie się z nią delikatnie, z szacunkiem. Nie dlatego, że jest słaba, ale dlatego, że ma w sobie siłę, której mężczyzna nie zrozumie.
Lepsza buzia u dzieweczki, niźli u wdowy.
My, dobre kobiety, mamy najgorzej. Puszczamy w niepamięć najprzykrzejsze słowa i zachowania. Wybaczamy, choć nie powinnyśmy. Dajemy kolejne szanse. Poświęcamy swój czas. Najczęściej dla osób, które na to w ogóle nie zasługują.
