Kto kładzie rękę na kobiecie nie dla pieszczoty jest łajdakiem,błędem byłoby go nazwać tchórzem.
Kobieta to potężna istota, która potrafi zasmucić się deszczem, a potem odwrócić ten chmurzasty dzień w piękne tęczowe popołudnie. Kobieta jest jak ocean, ma różne głębokości i jest pełna tajemnic.
Kobieta jest jak herbata, nie poznasz jej prawdziwej siły dopóki nie znajdzie się w gorącej wodzie.
Kobieta, jak wulkan. Latami cicha i spokojna, ale tylko do momentu. Wystarczy jeden mały bodziec, by wywołać erupcję, której skutki mogą być fatalne dla otoczenia. Ale mimo to, każdy wulkan jest piękny i wart podziwu, tak samo jak każda kobieta.
Kobieca siła nie leży w tym, że jest jak mężczyzna, ale w tym, że jest sobą. Kiedy kobieta jest sobą, staje się prawdziwą, nieskończoną siłą, która zmienia świat.
Kobieta potrafi dać ci wszystko - spokój, comfort domowy, dobroć i miłość. Ale jeśli postąpisz źle, za chwilę stanie się diabłem, z którym nie masz żadnej szansy.
Chciałbym mieć kobietę, z którą bym się mógł wygłupiać. Kobietę kumpla, z którą szedłbym przez życie, robiąc sobie jaja. Taka łajdacka para- to mój ideał. Ale niewiele znam takich kobiet i są zajęte. A inne? Po pół godziny mam ich dosyć. A co dopiero, żeby któraś została do rana?
- Na co zwraca pan uwagę w kobietach?
- Oczy.
- Oczy... a czy zakochał się pan kiedyś w oczach kobiety?
- Zbyt często chodzę ze wzrokiem wbitym w chodnik, więc mnie one omijają, ale... tak, były oczy kobiety, kobiety, która tylko przeszła obok mnie, nic więcej, kilka lat temu. To były dwie perły wśród miliona kamieni, tliły w sobie ognistą historię... oh, gdybym tylko ją poznał, zakochany byłem od pierwszego ich blasku w moją stronę. Mój Boże, co byłoby, gdybym wtedy nie podniósł wzroku? Może bym nie oszalał, ale czemu nie oszaleć, zwariować, przecież tu tyle obojętności, a mi się udało, zwariowałem, te oczy.
Łzy kobiety są źródłem zła.
Kobieta ma tyle siły, że zadziwia mężczyzn. Dźwiga ciężary losu, rozwiązuje problemy, jest pełna miłości, radości i mądrości. Uśmiecha się gdy chce krzyczeć, śpiewa, gdy chce się jej płakać, płacze, gdy się cieszy i śmieje, gdy się boi. Jej miłość jest niekontrolowana. Łzy są jej sposobem wyrażania smutku, wątpliwości, miłości, samotności, cierpienia i dumy. Walczy o to, w co wierzy, sprzeciwia się niesprawiedliwości, daje z siebie wszystko, jej miłość jest bezwarunkowa. Mimo przeciwności losu znajduje w sobie siłę, by żyć dalej, wie, że pocałunek i przytulenie mogą uleczyć złamane serce. Ma tylko jedną wadę... zapomina ile jest warta.
