Ludzie pytają: - Dlaczego jesteś taka? - Jaka? - Wredna, oziębła, egoistyczna... - Nie jestem wredna, tylko szczera, nie jestem oziębła, tylko boję się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi, nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych którzy mają mnie głęboko w dupie.
Uważaj żebyś Kobiety do płaczu nie zmusił, gdyż Bóg liczy jej łzy... Kobieta z żebra mężczyzny powstała nie ze stóp jego, by ją deptać, nie z głowy, by ją wywyższać, lecz z boku, by równą była. Spod ramienia, by ją chronić i blisko serca, by ją Kochać...
Nie wszystkie kobiety czekają na nas wiernie i cierpliwie, tak jak byśmy chcieli.
Kobieta jest jak herbata – nie poznasz jej prawdziwej siły, dopóki nie wrzucisz jej do gorącej wody.
Kobieta, która naprawdę przewyższa mężczyznę, musi nie tylko przewyższać swoje podobniąstwa, ale także musi posiadać te cechy, które są wyłącznie jej własne, i które pozostają poza zasięgiem mężczyzny.
Kobieta ma tyle siły, że zadziwia mężczyzn. Dźwiga ciężary losu, rozwiązuje problemy, jest pełna miłości, radości i mądrości. Uśmiecha się gdy chce krzyczeć, śpiewa, gdy chce się jej płakać, płacze, gdy się cieszy i śmieje, gdy się boi. Jej miłość jest niekontrolowana. Łzy są jej sposobem wyrażania smutku, wątpliwości, miłości, samotności, cierpienia i dumy. Walczy o to, w co wierzy, sprzeciwia się niesprawiedliwości, daje z siebie wszystko, jej miłość jest bezwarunkowa. Mimo przeciwności losu znajduje w sobie siłę, by żyć dalej, wie, że pocałunek i przytulenie mogą uleczyć złamane serce. Ma tylko jedną wadę... zapomina ile jest warta.
Tak to jest z kobietami, jak braknie im argumentów, ronią łzy.
Jestem kobietą. Kiedy myślę, muszę myśleć o dwóch rzeczach naraz. Kiedy cierpię, muszę opłakiwać wszystko naraz. Kiedy jestem szczęśliwa, muszę pomóc wszystkim być szczęśliwymi. To jest siła, której nie zrozumiecie nigdy... bo jesteście tylko mężczyznami.
Po lat pięćdziesiąt każda białogłowa niechaj zwierciadło stłucze albo schowa.
Nie tylko kobiety przekonują się, że z naszej rycerskości został już prawie sam pancerz.
