Bo kobieta potrzebuje bliskości mężczyzny, a nie świadomości, że jest zajęta.
Kobieta jest najsłabsza, gdy kocha, a najsilniejsza, gdy jest kochana.
Kobieta nie jest inna, jest odmienna. Kobieta jest kobietą, a nie mężczyzną w miniaturze. Nie jest gorsza, nie jest lepsza, jest inna. Czcij ten dar, chroń go, uwielbiaj go.
"Teraźniejsze dziewczęta co raz bardziej przypominają mi dmuchawce. Tak łatwo je zdmuchnąć"
Jeżeli mówisz o kobietach, myśl wówczas o swojej matce.
Kobieta nie musi poświęcać się za innych, aby była dobra. Kobieta nie musi być silna, aby była dobra. Kobieta ma prawo do słabości, ma prawo do łez, ma prawo do dzikiego, niewytłumaczalnego smutku. Ma prawo do złości, do frustracji, do niezrozumienia. Kobieta ma prawo być sobą. I ni cóż więcej, ni mniej.
Nawet najbardziej subtelne i delikatne kobiety... mogą mieć fantazje zaprzeczające ich ułożonym zasadom...
Kobieta jest jak delikatny płatek kwiatu, który wydaje się być kruchy, ale jest silniejszy niż któraś z najmocniejszych sił natury. To jest tajemnica kobiety, tajemnica, która powoduje, że są one najsilniejszymi istotami na ziemi.
Kobieta, która słyszy, że pięknie wygląda – pięknieje i kwitnie... Jak cudnie pisała nieodżałowana pani Wisława Szymborska: „Spojrzał, dodał mi urody, a ja wzięłam ją jak swoją”. Kobieta, która czuje się pięknie, jest bardziej pewna siebie, a więc mniej zazdrosna, mniej podejrzliwa, zmienia się w krainę łagodności. Kobieta, która czuje się piękna w jego oczach, jest z pewnością wytrawniejszą kochanką; dumna ze swojego ciała, tak uwielbianego przez partnera, będzie umiała się nim pewniej i śmielej posługiwać, uchylając bramy coraz większych rozkoszy. Czyż to nie w męskim interesie?
- Na co zwraca pan uwagę w kobietach?
- Oczy.
- Oczy... a czy zakochał się pan kiedyś w oczach kobiety?
- Zbyt często chodzę ze wzrokiem wbitym w chodnik, więc mnie one omijają, ale... tak, były oczy kobiety, kobiety, która tylko przeszła obok mnie, nic więcej, kilka lat temu. To były dwie perły wśród miliona kamieni, tliły w sobie ognistą historię... oh, gdybym tylko ją poznał, zakochany byłem od pierwszego ich blasku w moją stronę. Mój Boże, co byłoby, gdybym wtedy nie podniósł wzroku? Może bym nie oszalał, ale czemu nie oszaleć, zwariować, przecież tu tyle obojętności, a mi się udało, zwariowałem, te oczy.
