Chłop umiera z głodu, a ...

 Mężczyzna, który nie zna własnej historii, jest jak dziecko. Nie wie, dokąd idzie, skąd przyszedł i kim jest.

 Świat bez mężczyzn byłby nudny. Wszystko mogłoby być idealne: wszędzie porządek, wszystko na czas, nikt się nie kłóciłby. Ale czy to by było życie?

 Mężczyzna nigdy nie jest tak mężczyzną jak kiedy jest sam, kiedy dostrzega swoje prawdziwe ja i realizuje swoje najgłębsze pragnienia. Tylko wtedy, kiedy jest sam, odkrywa swoją prawdziwą moc.

 Ci mężczyźni! Wstyd dla nas, kobiet, że ich rodzimy.

 Mężczyzna uważa, że wie, ale kobieta wie lepiej.

 Mając 40 lat stwierdza, że trzeba mu kogoś, kto wskaże drogę, pochwali go albo zgani: ojca. Autorytetu, nie władzy.

 Nie jesteśmy tym, co wydajemy się otoczeniu; mamy w nas raczej wizje bożątko, które musi mieć swymi, poza tymi rzeczami do przemyślenia.

 Mężczyzna, który jest pewny siebie i swojej męskości, nigdy nie będzie potrzebował zwalniać tempo czy zmniejszać swojej siły, żeby udowodnić swoją przewagę. Jego moc jest czymś, co nie jest narzucane, ale co naturalnie z niego wynika.

 Ciało jest tym najmniejszym, co kobieta może dać mężczyźnie.

 Mężczyzna zawsze jest jak dziecko, choćby nie wiem jak był stary, choćby nie wiem jak był mądry i doskonały. Zawsze siedzi w nim mały chłopiec, który chce się bawić.