Jakże często rodzice ni znają własnych dzieci.

 Pewien mąż tak kochał swą jednooką żonę, że sądził, iż wszystkie inne kobiety mają jedno oko za dużo.

 Mężczyzna to ktoś, kto znosi, co na niego idzie. Jeśli na niego idą deszcz, zimno, czy niewłaściwe miejscowe zwyczaje, musi to znieść. Musi to znieść nawet wtedy, gdy tylko dwadzieścia na sto znieść może. To jest męskość.

 Męczyzna uważany za wielkiego to taki, który zna swe słabości i próbuje nad nimi zapanować, zamiast udawać sztuczny krążek na szklanej powierzchni nieskończoności.

 Miłości się nie wybiera. Ona przychodzi z czasem. Sama, kompletnie nieproszona. Ona pojawia się wtedy, gdy najmniej się tego spodziewamy. Zakochujemy się w osobach, na które nigdy nie zwrócilibyśmy uwagi. W naszych przeciwieństwach, w kimś kto jeszcze kiedyś nie zrobił na nas żadnego wrażenia. To nie jest osoba z naszych snów, to nie jest ktoś z naszych marzeń. Miłość jest ślepa, nie szukaj jej sam, bo nigdy jej nie znajdziesz.

 Myślała o nim z nieustającym zachwytem przez wiele nocy, gdy męczyły ją niespokojne sny.

 Mężczyzna jest zdolny do niesamowitych rzeczy, jeżeli tylko ma przy sobie kobietę, która go podziwia.

 Mając 40 lat stwierdza, że trzeba mu kogoś, kto wskaże drogę, pochwali go albo zgani: ojca. Autorytetu, nie władzy.

 Mężczyźna jest jak dojrzałe wino, które zyskuje na wartości w miarę upływu czasu. Tylko prawdziwy mężczyzna potrafi docenić życie, kochać bezwarunkowo i walczyć o swoje marzenia. To nie wiek czyni go mężczyzną, ale mądrość, doświadczenie i siła charakteru.

 Mężczyzna ma w głowie specyficzną pustkę. Niezależnie od tego, co robi, może zawsze zrobić coś jeszcze. Nawet nie zauważy, że robi dwie rzeczy naraz. Kobieta tego nie rozumie, bo ma w głowie szereg szuflad i jest w stanie otworzyć tylko jedną na raz.

 Kocham mężczyzn nie dlatego, że są mężczyznami, lecz dlatego, że nie są kobietami.