Chłop jak sięga, to przysięga, jak dostaje, to przestaje.

 Mężczyzna zawsze ma dwie opcje. Może albo być prawdziwym dżentelmenem, albo zwyczajnym chłopem. Wybór należy do niego. Ale pamiętaj, wybór nie określa, kim jesteś. To twoje czyny decydują o twojej męskości.

 Jak mężczyzna chce zabłysnąć, trzeba mu stworzyć ku temu okazję.

 Często zauważyłem, że mężczyzna, który nie ma żadnej religii, nie raz ma trzydzieści sytuacji, w których desperacko mu jej brakuje.

 Prawdziwy mężczyzna to nie ten, który podbija najwięcej kobiet, ale ten, który potrafi zdobyć serce jednej i chęć zrozumienia jej duszy.

 Chłop do cepów, baba do kądzieli.

 Mężczyzna to ktoś, kto nie obraża kobiet, nie unika długów, nie wycofuje się z miejsca, gdzie inni mają problemy. Mężczyzna to ktoś, kto kocha przedmiot swojej miłości, a nie siebie w swojej miłości.

 Mężczyzna jest silny nie przez ilość błonników mięśniowych, ale przez dzielność swego serca. Jest mężem nie przez muskularny wygląd, ale przez męstwo jego duszy.

 Wyrzekając się swej męskości, mężczyzna rezygnuje z jednej z najcenniejszych cech, jakie zna ludzkość. W świecie, w którym męska siła, męska determinacja, męska odwaga są coraz częściej lekceważone, musimy uparcie przypominać, że bez nich nie byłoby cywilizacji.

 Mężczyzna to taki gatunek, który idzie przez życie z poczuciem, że coś w nim zawsze jest nie tak, bo ktoś inny jest lepszy, szybszy, sprytniejszy. To jest męska droga życia, to jest męska samotność.

 Niesamodzielny i niezdecydowany mężczyzna nie ma zbyt wielkich szans na wytrwanie u boku kobiety. Kobiety w porównaniu do nas myślą o wiele bardziej perspektywicznie i samodzielnie. Wniosek nasuwa się sam – do życia potrzebują partnerów, a nie chłopców, których raz jeszcze trzeba wychować.