Mężczyźni w ogóle nie umieją płakać.

 Mężczyźnie, który prawdziwie kocha, nawet siódme, nieszczęsne niebo, na które się wznosi, jest za nisko. Tak pisał Juliusz Słowacki, wielki poeta romantyzmu

 "Nie rań mnie więcej. Proszę Cię. Te dni są tak bolesne. Zabijają mnie. Gdy nastaje noc chodzę i szukam Cię. Tak bardzo chciałabym, abyś przyszedł i usiadł obok mnie. Móc spojrzeć w Twoje oczy. Móc poczuć Twoje usta. Ale bez nich ta noc, jest taka pusta."

 Mężczyzna zawsze pragnie być pierwszą miłością kobiety. To jest jego głupia próżność. Kobieta pragnie być ostatnią miłością mężczyzny. To jest jej subtelny umysł.

 To, co czyni mężczyznę mężczyzną, nie jest zdolność do prokreacji, jak to głoszą ignoranci, ale umiejętność przyjmowania na siebie odpowiedzialności – za swoje życie, za cudze życie.

 Nawet jeśli są cicho, mężczyźni zajmują więcej miejsca.

 Kobiety! Pójdą za każdym który nosi w sobie coś, czego nie są w stanie pojąć, choćby to miało doprowadzić ją do zguby.

 Nie każdy mężczyzna nadaje się do walki, ale każdy musi być przygotowany do jej stawiennia czoła. Bo życie to nieustanna bitwa, a brak gotowości do stawienia jej czoła jest jak oddanie się na łaskę losu.

 Kąty w kwadracie, pas startowy, mężczyźni - niektóre rzeczy są i pozostaną proste.

 Mężczyzna nie jest silny, gdy umie bić. Mężczyzna jest silny, gdy umie swoją siłę opanować i nie poddaje się impulsom. Prawdziwa siła męska nie polega na pokonywaniu innych, ale na pokonywaniu siebie samego.

 Mężczyzna jest jak ogień, musi być tłumiony, aby się nie rozprzestrzeniał, ale nie zawsze, bo kiedy jest zbyt tłumiony, gaśnie