''Mężczyzna Może Porzucić Swe Imię Tylko W Chwili Śmierci''

 Właśnie poznałam
wspaniałego mężczyznę!
Jest postacią fikcyjną, ale
przecież nikt nie jest doskonały.

 Mężczyzna to bardzo prosta maszyna. Chce jeść. Chce pić. Chce grać w gry. Chce mieć jak najmniejszy stres. I chce zasypiać zaraz po tym, jak skończył to, co był zobowiązany zrobić, żeby go nie obudzono.

 Każdy mężczyzna wie, że kobieta potrzebuje schować się w męskich ramionach. Każdy mężczyzna chce, by jego kobieta potrzebowała konkretnie jego ramion. Nie tylko gdy jest dobrze, ale przede wszystkim gdy źle się dzieje. Wtedy mężczyzna wie, że trzeba ramiona rozłożyć, by być przygotowanym gdy ona przybiegnie. Każdy mężczyzna chce, by jego kobieta powiedziała mu, że bez niego, to jednak nie to, że głupio i bez sensu.

 Czuję się zawsze młoda. Mój mąż jest archeologiem. Archeolodzy to detektywi przeszłości.

 Mężczyźni, którzy czule całują swoje Kobiety w czoło, to najbardziej czarujące istoty na świecie.

 Każdy mężczyzna wie, czego chce, ale mało który wie, czego naprawdę potrzebuje. Bo słuchać siebie, to trzeba umieć.

 Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!

 Mężczyzna twardy jak skała, nieczuły jak stal, to jedynie wizerunek dla innych. Pod tą maską kryje się prawdziwa istota - człowiek pełen uczuć, lęków i tęsknot, który potrzebuje miłości jak każdy inny.

 Na żonę należy wybrać tylko taką kobietę, jaką wybrałoby się na przyjaciela gdyby była mężczyzną. Mężczyznę na męża podobnie.

 Baba w płaczu, mężczyzna w pałaszu szuka obrony.