Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Mężczyzna, który nie da się sobie wejść na głowę, daje do zrozumienia, że szanuje siebie, a to przyciąga do niego innych. Tylko po swoją równą wartość możemy przyciągnąć równą wartość. Pociągający to jest mężczyzna, a nie chłopiec, którego trzeba prowadzić za rękę, bo sam nie wie, gdzie chce iść.
"Mężczyzna nie jest narodzony, ale staje się mężczyzną. Nie jest to rzecz biologiczna, ale kulturowa. Męskość nie jest coś, co po prostu jest, ale coś, co staje się. Jest to zarówno proces jaki cel."
Jeszcze nie widziałem mężczyzny, który by nie poparł drugiego mężczyzny, byle by to co chcą razem zrobić było dosyć idiotyczne.
Mężczyzna jest jak drzewo, z każdym przemijającym rokiem staje się bardziej złożony. Jest zdolny do stworzenia, zdolny do zniszczenia, ale najważniejsze jest, aby wykorzystał swoją siłę mądrze, aby odziedziczona od matki natury równowaga zawsze była zachowana.
Jaka jest różnica pomiędzy kaprysem a dozgonną miłością? Ta, że kaprys trwa trochę dłużej.
Gdzie chłop nie może, tam baba nie pomoże.
Każda kobieta zasługuje na kogoś, kto nazwie ją swoim skarbem, kto ją pocałuje, zatrzyma, nie pozwoli odejść, nie będzie jej oszukiwać, otrze łzy, kiedy płacze. Na kogoś, kto nie da jej powodów do zazdrości, ale sprawi, że to inne kobiety będą zazdrościć jej. Każda kobieta zasługuje na kogoś, kto nie będzie się bał pokazać swoim kolegom, że to właśnie ona jest tą którą kocha, ta dla której jest w stanie zrobić wszystko.
Mężczyzna jest, między innymi, tym, co robi. Jeżeli nie robi tego, co powinien, jest czymś mniej, niż mężczyzną. Jeżeli robi coś innego, jest czymś więcej, niż mężczyzną. Wobec tego, jeżeli chodzi o mężczyznę, nie można mówić jedynie o naturze, ale musi się mówić także o kulturze, albo nawet o ciężkiej pracy.
Chłop wie, czego chce, szlachcic wie tylko, czego nie chce, i to nie zawsze.
Mężczyzna, który nie jest pewien swojego miejsca w społeczeństwie, wyraża swoją maskulyność poprzez przechwalanie się przed innymi, podczas gdy prawdziwy mężczyzna wie, kim jest, i nie potrzebuje dowodzić tego innym.
