Każda kobieta zasługuje
na mężczyznę, który będzie ją szanował, a każdy mężczyzna zasługuję na kobietę, która doceni jego wysiłek.
Mężczyzna zawsze pragnie być pierwszą miłością kobiety. To jest jego głupia próżność. Kobieta pragnie być ostatnią miłością mężczyzny. To jest jej subtelny umysł.
Mężczyzna powinien być tylko troszkę ładniejszy od diabła, a panna tylko trochę brzydsza od anioła.
Idealny mężczyzna chroni kobietę jak swoją córkę, kocha jak swoją żonę, a szanuje jak swoją matkę.
Nie potrzeba odwagi, aby być silnym. Potrzeba odwagi, aby być delikatnym. Nie potrzeba siły, aby utrzymać moc. Potrzeba siły, aby pokazać słabość. I to jest prawdziwa postawa mężczyzny.
Prawdziwy mężczyzna jest paradoksalnie niemożliwy.
Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Facet nigdy nie powinien narzekać na żonę i samochód. Sam przecież wybierał.
Mężczyzna nie jest wielki swoją siłą, wielkość jego mierzy się jedynie sercem, które jest zdolne do miłości, empatii i zrozumienia dla innych. To jest prawdziwa męskość.
Mężczyzna to taki bóg, który ma lęki. Czy naprawdę chciałbym być inny? Czy naprawdę chciałbym być nieśmiertelny? Ja chyba nie. Ja chyba wolę być mężczyzną.
