Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Brakuje mi jej. Nawet gdybyśmy nic do siebie nie mówili, gdyby dalej spała, chciałbym siedzieć tam przy niej.
Mężczyzna nie jest samotnym wyspiarzem, którego człowieczeństwo zależy tylko od niego samego. Jego męskość definiuje się poprzez relacje, którymi tworzy z innymi, zwłaszcza z kobietą.
Mężczyzna staje się mężem nie przez seks, nie przez wiek, nie przez zarobki, nie przez stopnie naukowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy stanowi dla kogoś bezpieczeństwo.
Dobre kobiety, chcą się podobać tylko temu jedynemu, a nie wszystkim facetom.
Nie jesteśmy tym, co wydajemy się otoczeniu; mamy w nas raczej wizje bożątko, które musi mieć swymi, poza tymi rzeczami do przemyślenia.
Mężczyzna jest jak łuk: im mocniej naciągasz, tym szybciej odskakuje. Ale jeśli będziesz z nim delikatnie i z miłością, pozwoli Ci wziąć go w swoje dłonie i kierować nim w dowolnym kierunku.
Bycie Dżentelmenem...
coś, co nigdy nie wychodzi z mody.
Żeby być księżniczką trzeba mieć predyspozycje, a nie wyłącznie aspiracje.
Mężczyzna nie jest ani lepszy, ani gorszy, jest tylko inny. Dobrze jest się tym różnić i korzystać z tych różnic. Każdy mężczyzna ma swoją własną wartość.
