Mężczyzna zawsze pamięta, że kobieta ma na nim swoje prawa. Kobieta nie zapomina, że na mężczyźnie ma obowiązki.
W nagłych przypadkach lepszą radę potrafią dać białogłowy niźli mężczyźni.
Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Chłopska rzecz robić, a pańska bawić się i rozkazywać.
Mężczyzna zawsze zapomina o tym, co mu powiedziano. Kobieta pamięta o wszystkim, chociaż zazwyczaj nikomu nic nie mówiono.
Chłop robotny i żona pyskata to wezmą choćby pół świata.
To, co czyni mężczyznę mężczyzną, nie jest zdolność do prokreacji, jak to głoszą ignoranci, ale umiejętność przyjmowania na siebie odpowiedzialności – za swoje życie, za cudze życie.
Być mężczyzną, to nie tylko być silnym. To także znalezienie równowagi między tą siłą a dobrocią, między dumą a modlitwą, między wolnością a lojalnością.
Żaden mężczyzna nie może twierdzić, że rozumie rodzaj cierpienia związany z rodzeniem.
Mężczyźni są jak wina. Wszystko zależy od roku, w którym są butelkowani. Mężczyznę winno się podawać odsłoniętego, bez kolczyków i tatuaży. Podobnie jak wino, nie powinno się go trzymać na słońcu, lecz w ciemnym i chłodnym miejscu. Mężczyźni, podobnie jak wino, poprawiają swoją jakość z wiekiem.
