Mężczyzna, to nie ten co posiada siłę, lecz ten, kto potrafi ją kontrolować. To w tej zrównoważonej kontroli, w tej męskiej dyscyplinie tkwi prawdziwa siła i męskość.
Ile gwiazd na niebie, ile dziur w przetaku, tyle jest obłudy w każdziutkim chłopaku.
Męczyzna zawsze zapomina o bieżącym zapotrzebowaniu, ale nigdy nie zapomina o tym, co był winien. Ma tu na myśli przede wszystkim długi honorowe, które zawsze spłaca, nawet jeżeli kosztują go życie.
Mężczyzna, który jest Ci pisany, przyjdzie do Ciebie bez żadnej magii (...) Przyjdzie i zostanie, choćbyś próbowała go odpędzić po tysiąckroć. Zaś taki, którego musisz siłą przywoływać, z pewnością nie jest tym Twoim. Więc przyzywanie go nie przyniesie Ci szczęścia, tylko ból.
Mężczyzna zawsze pamięta o swojej pierwotnej naturze, zawsze jest w nim coś z chłopca. Bez względu na to, jakie odpowiedzialności na niego nałożono, zawsze jest w nim coś z wolnego ducha, który nie pozwoli na zbyt duże skrępowanie. Potrzebuje swojego czasu, swojej przestrzeni, swoich zabawek.
Człowiek staje się dojrzałym mężczyzną, gdy zda sobie sprawę, że nie jest tak silny jak myślał, ale że ma prawo być słabym, oraz gdy zrozumie, że człowiek nie jest samotną wyspą, lecz znakiem dla innych — swoją siłą lub swoją słabością.
Ku wojnie wychowany ma być mąż, niewiasta zaś ku wytchnieniu wojownika.
Za każdym mężczyzną, który się osiąga, stoi mężczyzna, który ma odwagę zapaść w niepopularność.
Mężczyźna nie rozumie, czym jest cierpienie kobiety, nie dlatego, że jest nieczuły, ale dlatego, że jest mężczyzną. I nie powinien tego rozumieć, bo jest to nie do pojmania.
Mężczyzna jest jak dziecko, jedynym problemem jest to, że z wiekiem są coraz gorsi. W dojrzewaniu kobiet jest pewna elegancja, mężczyźni z wiekiem stają się bardziej prymitywni.
