Miłość i nienawiść to kuzynki.

 Lenistwo w miłości jest niewybaczalną zbrodnią.

 Nie sztuką jest być z byle kim. Sztuką jest długo szukać, aż znajdzie się swój ideał i zatrzyma na zawsze.

 Kto by wytrzymał, gdyby kochano go tak rozpaczliwie?

 Nie wystarczy pokochać, trzeba jeszcze umieć wziąć tę miłość w ręce i przenieść ją przez całe życie.

 W ostatecznym rozrachunku rodziną są ci, którzy cię kochają.

 Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś.

 Trzeba być trochę podobnym, by się rozumieć i nieco różnym, by się kochać.

 W rozrachunku między

miłością a stratą to miłość popychała

mnie do walki o to, by oddychać.

 Patrzę na Ciebie i nagle niekontrolowanie przyspiesza mi bicie serca, i wtedy już wiem, że jesteś tą, z którą chciałbym spędzić resztę swojego życia.

 Najtrudniej w życiu patrzeć jest w oczy ukochanej osoby i widzieć pustkę. Zupełne nic. Obojętność, zero tęsknoty. Najtrudniej czuć, że się ją kocha całą sobą i wiedzieć, że bez niej nie można żyć ale ona bez ciebie jest szczęśliwa. Najtrudniej kochać bez wzajemności.