Nigdy nie jest się biednym, jeśli ma się kogo kochać.

 Zrezygnowałem z Ciebie...

Miłość przemija. Moja przeminęła.

 Kochajmy ludzi! Niechaj kochanie będzie sensem naszego życia! Wiem przecież, jak trudno jest kochać ludzi, ale trzeba się nauczyć tego, żeby żyć!

 Wiesz, jakie to trudne, by dwie osoby spotkały się i dopasowały do siebie.

 Prawdziwa miłość to rozmowa,
która trwa całe życie.

 Przegapiłem tę naszą miłość, jak pijany pasażer przesypia swoją stację. A kiedy się ocknie, to okazuje się, że był to ostatni pociąg i nie ma już czym wrócić do siebie.

 Nigdy nie koncentruj się tak bardzo
na tym, czego szukasz, bo nie zauważysz tego, co właśnie znalazłeś.

 Byłaś, jesteś i do końca życia będziesz dla mnie najważniejszą osobą. Nikt ani nic tego nie zmieni.

 Miłość powiększa i upiększa rzeczy, daje im oddech nieprzemijalności.

 Bycie kochanym to wielka odpowiedzialność za tego, którego się kocha. Za każde słowo, gest, niewypowiedziane myśli, za rękoczyny. Każde przytulenie, spontaniczne dotknięcie - nie można tego wyważać, dozować, trzeba w tym zaistnieć w całości, nie cofać się w obronnym geście, nie uciekać w fałszywe wyobrażenia.

 Kiedy nienawiść każe się człowiekowi rozwijać, staje się ona jedną z wielu form miłości.