Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.
Ze wszystkich rzeczy wiecznych - miłość jest tą, która trwa najkrócej.
Co z miłością piękna, co wyzbyte zdrady, co świadomej sile, co krzepkie w brawurze, resztką się nie stanie, przeminie jak chmury, miłość jedna trwa, co za duszą goni, co się nie zadowoli jedną tylko donią.
Najgorzej jest nie nadawać się do związku, a jednocześnie mieć w sobie gigantyczne pokłady miłości.
Prawdziwa armia Kupidynów musiała najechać ten dom.
Jeżeli chodzi o miłość, nie może być mowy, by było jej zbyt dużo.
Czy miłość nie jest dlatego
tak mocna, tak wspaniała i pożądana, że jest uczuciem ulotnym?
Nigdy nie jest się biednym, jeśli ma się kogo kochać.
Najtrudniejsza rzeczą do opanowania w życiu jest to, jak kontrolować nasz własny umysł i głęboko zakorzenione przekonania. Większość z nas idzie przez życie nie mając pojęcia, jakie nieodkryte skarby mamy w sobie, a miłość to jeden z nich. Ale pamiętaj, miłość musi być prawdziwa. Tylko prawdziwa miłość może nam dać siłę do kontynuowania naszej walki, nawet gdy wszystko pójdzie nie tak.
Jeśli zostałeś brutalnie złamany, ale wciąż masz odwagę, by być łagodnym dla innych, zasługujesz na miłość głębszą niż sam ocean.
Najbardziej cenną rzeczą, jaką możesz komuś dać to czas. Dajesz mu w ten sposób, cząstkę swojego życia, której już nigdy nie odzyskasz... Wiec zastanów się dobrze, komu poświecasz ten czas i w jakiej ilości. Jeśli ta druga osoba nie ma dla Ciebie czasu, nie warto... Odpuść i pozwól jej odejść...
