Albo walczysz o swoje, albo patrzysz jak przestaje być Twoje.

 Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewielu spotkało się z nią twarzą w twarz.

 Miała straszną ochotę powiedzieć mu jak najbanalniejsza z kobiet: nie puszczaj mnie, przytul mnie do siebie, trzymaj mnie, zawładnij mną, bądź silny! Ale to były słowa, których nie mogła i nie umiała wypowiedzieć.

 Tam gdzie przemawia serce, nie wypada, aby rozum zgłaszał wątpliwości.

 Miłość ma swój własny język. Małżeństwo powraca do języka potocznego.

 Teoretycznie nie pasowali do siebie, ale praktycznie nie widzieli poza sobą świata.

 Przecież gdybym była wtedy naprawdę bardzo zakochana, to on kompletnie by mi złamał serce. Na szczęście nie byłam bardzo zakochana. Tylko trochę.

 Kiedy kończy się miłość, można spodziewać się
wszystkiego poza odpowiedzią na pytanie "dlaczego?".

 Człowiek żyje po to, aby kochać. Jeśli nie kocha - to nie żyje.

 Kto nigdy nie polował i nie kochał, kto nigdy nie szukał zapachu kwiatów i nigdy nie poruszył się przy dźwięku muzyki, ten nie jest człowiekiem lecz osłem.

 Miłość nie polega na tym, że patrzy się na siebie nawzajem, ale że razem patrzy się w tym samym kierunku.