Cierpienie każdy z nas przeżywa tak samo, bez względu na wiek i płeć. Nieważne, czy ...

 Miłość to dziwna bestia.

 Chciałabym, żebyś zawsze pamiętał – miłość mieszka w codzienności, w drobnych gestach, uśmiechu, dobrym jedzeniu, dzieleniu się i prostocie.

 Bycie czyjąś pierwszą miłością jest piękne, ale bycie ostatnią miłością jest idealne.

 Nasza miłość do dzieci jest tak silna, że nasze ciała nie mogą jej pomieścić.

 Gdzie kochać nie można, tam należy mijać!

 Ojciec kocha dziecko, zanim ono się urodzi.

 Kto unika miłości, jest chory.

 Nie jestem pewien do czego służy miłość, ale tak mniej więcej wydaje mi się, że do kupowania Ci świeżego chleba, gdy jeszcze śpisz, do podawania ręcznika gdy wychodzisz spod prysznica, do parzenia Ci kawy i przyjmowania za to uśmiechu, do chowania Cię pod parasolem albo w dłoniach, do niewierzenia w cellulitis, do niewidzenia zmarszczki, do słuchania z Tobą muzyki i spacerowania palcami po Tobie.

 Miała nadzieję, że już go nie kocha, że to minęło. Tak bardzo się starała, żeby to minęło. Ostatnie pół roku to był właściwie odwyk. Odwyk od niego, od jego wariackiej miłości, od pocałunków, jego fantazji, jego wygłupów, jego napadów melancholii, jego niezwykłości. Nie udało się. Owszem, może i o nim zapomniała, ale wcale nie przestała go kochać.

 Sztuką jest dać komuś wolność
i sprawić by nie chciał odejść...