Ostatnia osoba, o której myślisz przed zaśnięciem, to osoba która jest powodem twojej radości, albo smutku.
Miłość zaczyna się rozwijać dopiero wówczas, gdy kochamy tych, którzy nie mogą się nam na nic przydać.
Trzeba mieć tyci móżdżek, żeby wyrokować o tajnikach serca innego człowieka.
Miłość nie jest skarbem, który się posiadło, lecz obustronnym zobowiązaniem.
Miłość jest jak księżyc, gdy nie rośnie, maleje. Miła wszystko pokrywa, miła wszystko odkrywa, miła daleko nosi, co nam tu przy nosie.
Miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało.
Wielka miłość rodzi się z nieobecności.
Miłość to siła wyższa, która nas ciągnie do tej, a nie innej osoby.
Nigdy nie ukrywaj prawdy przed ukochaną osobą, bo i tak wszystko wyjdzie na jaw. Wtedy będzie za późno na wyjaśnienia.
I gdzieś w środku był ten smutek, ta wiedza, że to i tak skończy się źle. Że ten ogień Was spali. Że macie w sobie za dużo prądu, że on może porazić Was samych.
