Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć przynoszą czasem smutek i żal, nie żałuje się.
Nie bój się porażki. Nie jest to końcowy przystanek. Tej porażki użyj jako katalizator do stymulowania ambicji dla sukcesu. Niech to będzie paliwo do napędu samozapłonu Twojego nieskończonego potencjału.
Wyciągnij z siebie wszystko, co najlepsze. Jej głębia jest presją, którą nakładamy na siebie. Nie można oczekiwać, że sukces przyjdzie samoistnie. Trzeba dążyć do celu, mimo trudności. Pamiętaj, że twoje możliwości są nieograniczone.
Nie ma takiej rzeczy jak koniec drogi. Droga kończy się tylko dla tych, którzy nie mają celu. Ci, którzy mają cel, tworzą swoją własną drogę.
Podobno kiedy człowiek się z czymś już całkowicie pogodzi i niczego od losu już się nie spodziewa, to wtedy to, o czym marzył, dostaje.
Nie bój się porażki. To jest droga do sukcesu. Każdy porażka pokazuje nam coś, czego powinniśmy nauczyć się unikać. Nie zatrzymuj się, idź naprzód.
Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego zrobione jest życie. Ogranicz swój strach o ile to jest możliwe, nigdy nie rezygnuj z marzeń. Nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku.
Zbyt często nie sięgamy po to, czego chcemy, tylko bierzemy to, co jest. Rozkładamy ręce i mówimy „tak wyszło”. Nie walczymy o lepszą pracę, nie naprawiamy związków – siadamy na dupie i narzekamy. Boimy się ryzyka, zmian, boimy się żyć, szukamy wiecznych wymówek. Czasem dobrze się przewrócić, żeby potem wstać i być silniejszym. Zacząć żyć po swojemu.
Nie zawsze mamy w życiu to, na co pracujemy. Ale nigdy nie będziemy mieli tego, do czego nawet nie przystąpimy.
Przychodzi w życiu człowieka czas, kiedy dźwiga krzyż naciągnięty bólem, cierpieniem, niespełnionymi marzeniami, brakiem radosnych perspektyw. Często ten krzyż go przygniata, ciężko jest wtedy wstać, znaleźć sens dalszej egzystencji. Ale ja Ci mówię wstań i walcz. To Twoje życie, Twój największy skarb.
Najważniejsze, żeby pokochać siebie. I wybaczyć sobie. Wszystko, nawet największe błędy. I nie wspominać swojej historii, tylko ją tworzyć.
