Jeśli nie starasz się przełamywać barier, pewnego dnia to one ...

 Jedyną drogą rozwoju jest ciągłe
podnoszenie poprzeczki, jedyną
miarą sukcesu jest wysiłek jaki
włożyliśmy, aby go osiągnąć.

 Bardziej zależy mi na tym, co sobie o mnie myślę, niż na tym, co inni myślą o mnie. Nie chcę być bogiem, ale nie chcę być niewolnikiem. Nie chcę być boginią, ale jedno jest pewne: nie chcę być śmiercą.

 Zbyt często nie sięgamy po to, czego chcemy, tylko bierzemy to, co jest. Rozkładamy ręce i mówimy „tak wyszło”. Nie walczymy o lepszą pracę, nie naprawiamy związków – siadamy na dupie i narzekamy. Boimy się ryzyka, zmian, boimy się żyć, szukamy wiecznych wymówek. Czasem dobrze się przewrócić, żeby potem wstać i być silniejszym. Zacząć żyć po swojemu.

 Nie powinniśmy nigdy obawiać się tego, co jest nieznane. To tylko obszar do odkrycia, miejsce, gdzie możemy uczyć się więcej o sobie.

 Przychodzi w życiu człowieka czas, kiedy dźwiga krzyż naciągnięty bólem, cierpieniem, niespełnionymi marzeniami, brakiem radosnych perspektyw. Często ten krzyż go przygniata, ciężko jest wtedy wstać, znaleźć sens dalszej egzystencji. Ale ja Ci mówię wstań i walcz. To Twoje życie, Twój największy skarb.

 Nigdy nie jesteś zbyt stary, aby ustanowić inny cel albo marzyć nowym marzeniem. Właśnie tak, jak roślina potrzebuje wody, tak człowiek potrzebuje celów i marzeń, aby rosnąć i rozwijać.

 Nie martw się porażką. Nie masz szansy bez niej. Myśl o porażce nie jako o przeciwności, ale jako o szkole. Pomyśl o tobie jako o inwestorze w porażki. Pomyśl, ile to nauczy cię na przyszłość

 Niektóre rzeczy trzeba robić codziennie. Zjedzenie siedmiu jabłek w sobotę wieczorem, zamiast jednego dziennie, to nie to samo.

 Pamiętaj, że wartość człowieka nie zależy od tego, gdzie się urodził czy jakie posiada wykształcenie, ale od tego, co z siebie zrobił i czego dokonał. Wszystko, czego ci trzeba, to odwaga, siła i wiara w siebie, aby iść naprzód, nie oglądając się za siebie.

 W każdej chwili możemy wznieść się ponad siebie i zacząć wszystko od nowa.