Lubię pływać pod prąd, a nawet przegrywać z prądem, bo to przynajmniej wyrabia mięśnie. Wymyśliłem sobie taką praktyczną, prywatną, moralną dyrektywę: jeśli masz dwie drogi do wyboru, wybieraj zawsze drogę trudniejszą dla ciebie.
Nie czekaj na idealne warunki do rozpoczęcia działania. Zaczynaj i warunki stawać się będą idealne.
Prawdziwe zwycięstwo nie leży w unikaniu porażki, ale w odzyskiwaniu determinacji po każdym upadku. Kiedy codzienność staje się walką, pamiętaj, że prawdziwi bohaterowie nie zostają ukształtowani przez łatwe zwycięstwa, ale przez bóle i próby, które przetrwają.
Znajdź w sobie siłę, która pomoże ci zakończyć to wszystko, co nie daje ci prawdziwego szczęścia.
Gdy nie masz już sił, pomyśl sobie, że patrzy na Ciebie osoba, która w Ciebie nigdy nie wierzyła.
Nie martw się porażką. Nie masz szansy bez niej. Myśl o porażce nie jako o przeciwności, ale jako o szkole. Pomyśl o tobie jako o inwestorze w porażki. Pomyśl, ile to nauczy cię na przyszłość
Nie ma takiej rzeczy jak koniec drogi. Droga kończy się tylko dla tych, którzy nie mają celu. Ci, którzy mają cel, tworzą swoją własną drogę.
Jeśli nie możesz latać, biegnij. Jeśli nie możesz biec, idż. Jeśli nie możesz chodzić, czołgaj się. Ale bez względu na wszystko - posuwaj się naprzód.
Jeśli coś postanowiłeś, zrób pierwszy krok. I nie bój się zrobić następnego. Bój się bezczynności. Wyznacz sobie cel i wyrzuć z głowy całą resztę.
Choć nikt nie może cofnąć się w czasie i zmienić początku na zupełnie inny, to każdy może zacząć dziś i stworzyć całkiem nowe zakończenie.
Nie czekaj. Czas nigdy nie będzie właściwy. Nie czekaj na to, aż wszystko będzie idealne. Nie będzie. Zawsze będzie jakaś trudność, przeszkoda. Bierz się do pracy. Teraz.
