Największym motywatorem wcale nie są
dobre książki czy przyjazny głos dochodzący
zza pleców. Nie są nimi nagrody ani satysfakcja.
Najistotniejszą motywacją powinien być cmentarz.
Ta chwila, gdy uzmysławiasz sobie, że jeszcze
masz czas wszystko zmienić, że jeszcze nic
nie jest stracone, że jeszcze możesz się podnieść
i zawalczyć. Wstawaj. Zainicjuj. Odważ się.
Bez względu na to, jak trudną ma się za sobą przeszłość, zawsze można zacząć od nowa w dniu dzisiejszym.
I nigdy, przenigdy, nie przepraszaj za to, co szczerze powiedziałeś, co czujesz i co myślisz bo to tak, jakbyś przepraszał za to kim jesteś, a to kim jesteś, to jedyne co naprawdę masz.
Nie jest ważne, jak powoli idziesz, dopóki nie zatrzymujesz się. Sam fakt poruszania się naprzód, bez względu na tempo, to już jest sukces.
Nie ma granic. Istnieją tylko etapy, na które musisz przejść, pkt. Po całkowitym przejściu przez jeden, zaczynasz następny. Ograniczeniem jest tylko twoje ego.
Tyle coś dla nas jest warte, ile
jesteśmy w stanie dla tego poświęcić.
Celem nie jest bycie lepszym od kogoś innego lecz bycie lepszym od tego, kim samemu się było wcześniej.
Nie ważne jak bardzo jesteś utalentowany, jak inteligentny, jak ciężko pracujesz, jakie masz umiejętności. Zawsze ważniejsza od nich jest Twoja chęć do zwycięstwa i niekończący się głód sukcesu.
Nie próbuj odbudować czegoś, co cię totalnie zniszczyło. Odbuduj siebie.
To, czego boimy się najbardziej, jest z reguły tym, co właśnie powinniśmy zrobić.
Wolność to stan umysłu.
Możliwość wyboru i
decydowania o sobie. To
głębokie przekonanie,
że mogę wszystko.
