Przychodzi w życiu człowieka czas, kiedy dźwiga krzyż naciągnięty bólem, cierpieniem, niespełnionymi marzeniami, brakiem radosnych perspektyw. Często ten krzyż go przygniata, ciężko jest wtedy wstać, znaleźć sens dalszej egzystencji. Ale ja Ci mówię wstań i walcz. To Twoje życie, Twój największy skarb.
Cierpienie to nie jest znak, że robisz coś źle. To jest wskaźnik, że twoje ciało, twoja dusza rosną. Każdy ból, każdy cierpienie to kolejny krok do celu. Nie zmarnuj tego. Użyj tego.
Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć przynoszą czasem smutek i żal, nie żałuje się.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Powiedz sobie, że nie ma przeszkód, których nie możesz pokonać, braci i sióstr, którzy nie mogliby pokonać takich trudności, jakie ty znałeś. Zawsze będzie wiele rzeczy do zrobienia i zawsze trudno będzie je zrobić, ale oto co musisz sobie powiedzieć.
Nie ma nic trudniejszego do podjęcia, niebezpieczniejszego do realizacji, ani bardziej niepewnego w osiąganiu sukcesu, niż pójście na czele wprowadzania nowych rzeczy.
"Człowiek sukcesu to ten, który potrafi zbudować dom z kamieni, które rzucali w niego".
Gdy nie masz już sił, pomyśl sobie, że patrzy na Ciebie osoba, która w Ciebie nigdy nie wierzyła.
Słuchaj, Luke, nie ma żadnego "spróbuję".
Jest tylko "zrobię" albo "nie zrobię".
Nie mów, że nie warto walczyć, kiedy nawet nie spróbowałeś. Lepiej mieć satysfakcję z podjęcia małego kroku, niż żałować całe życie, że nic się nie zrobiło.
