Praca nad sobą jest najtrudniejszą pracą, ale to właśnie ona daje największą satysfakcję. Bez względu na to, jak trudna jest droga do sukcesu, zdecydowanie jest ona mniej męcząca niż ciągłe stanie w miejscu.
Pamiętaj, że zawsze możesz wstać, pierdolnąć drzwiami i odejść pewnym krokiem, nie odwracając się za siebie. Nigdy nie zapominaj o tej opcji.
Gdyby nie porażki, nie
umielibyśmy docenić zwycięstwa.
Pamiętaj, że człowiek, który przeszedł przez największą porażkę i ją przezwyciężył, jest o wiele silniejszy, niż ten, który nigdy nie spotkał na swojej drodze żadnej przeszkody. Twoja największa porażka nie jest końcem, tylko początkiem wielkiego sukcesu, który na Ciebie czeka.
Nie próbuj odbudować czegoś, co cię totalnie zniszczyło. Odbuduj siebie.
Największym motywatorem wcale nie są
dobre książki czy przyjazny głos dochodzący
zza pleców. Nie są nimi nagrody ani satysfakcja.
Najistotniejszą motywacją powinien być cmentarz.
Ta chwila, gdy uzmysławiasz sobie, że jeszcze
masz czas wszystko zmienić, że jeszcze nic
nie jest stracone, że jeszcze możesz się podnieść
i zawalczyć. Wstawaj. Zainicjuj. Odważ się.
Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.
Wielkość człowieka polega na jego
postanowieniu, by być silniejszym niż warunki czasu i życia.
Nie ważne jak wolno idziesz, dopóki nie zatrzymujesz się. Twoja prędkość nie ma znaczenia, przód to przód. Małymi krokami, ale zawsze do przodu.
Czasami życie bije nas po twarzy. Ale to, czy prawdziwie zaczyna się oddalać, czy biegnie cię szybciej w ruinę, zależy od twojego postawienia się mu na przekór.
