Nadzieja jest jak gwiazda – nie zawsze ją widać, ale zawsze jest. Nadzieja jest jak promień słońca, który wystawia się na deszcz, by tęczę stworzyć.
Nadzieja to taki promień słońca, który wnika nawet w najgłębszą ciemność. Bez niej życie traci swój posmak, staje się szare, monotonne. Ale kiedy nadzieja jest w sercu, nawet w najtrudniejszych chwilach, wszystko staje się możliwe.
Nadzieja to dobra rzecz, być może najlepsza, a dobre rzeczy nigdy nie umierają.
"Nadzieja to wytrwała wierność, że choć dziś jest ciężko, jutro będzie lepiej. To jest bardziej niż marzenie, to wiara, która przekształca marzenia w rzeczywistość."
Nadzieja jest jak słońce, które jak podróżujemy ku niemu, rzuca cień wszystkich naszych problemów za nas. Bez nadziei, nawet najjaśniejsze dni wydają się ciemne, najłatwiejsze wyzwania wydają się nie do pokonania, a najpiękniejsze życie wydaje się bez życia.
Nadzieja jest jak droga w lesie. Na początku nie ma jej wcale, a potem powstaje tam, gdzie ludzie chodzą często.
Nadzieja to bardzo dziwna rzecz. To jak wątek na krawędzi wysokiej skarpy. Nie dużo tam miejsca, ale zawsze można się na nim utrzymać.
Nie ma nadziei dla tego, kto się jej trzyma, nadzieja przyciąga przyszłość, jaśniej świeci na bezradna ciało... Jeśli nadzieja umiera, umiejmy obudzić ją na nowo.
Istnieją pytania, które lepiej pozostawić bez odpowiedzi.
Nadzieja to drogowskaz życia. To ona daje siłę, by iść do przodu, gdy wszelka logika nakazuje nam się poddać. To ona, choć niewidzialna, stanowi solidne podłoże dla naszych marzeń. Bez nadziei, jesteśmy niczym łódź bez wiatru.
