Nie tracą nadziei. Trudy są tylko chwilowe i przemijają. Pamiętaj, że po burzy zawsze wychodzi słońce. Wierz w siebie i w swoje możliwości. Nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku.
Nadzieja jest jak słońce. Jakbyś miał chody do najciemniejszych zakątków, bez niego nie widziałbyś nic. Gdy tylko je spostrzegasz, wstaje i zaczyna oświetlać świat.
Nadzieja to deszczowy parasol nad naszymi głowami. Jest na tyle niewidzialna, że nie zakrywa gwiazd. Nadzieja, jak mówił Dante, jest nieograniczona.
Nigdy nie rezygnuj z marzeń, tylko po to, aby zaoszczędzić sobie zawodu. Nigdy nie wiadomo jaki cud może przynieść kolejny dzień.
Nadzieja to jest to coś, co daje nam siłę do walki, coś co pozwala nam iść naprzód, niezależnie od tego jakie wyzwania stoją przed nami. Bez nadziei, życie traci swój sens.
Nadzieja, to jest ostatni etap przed rozpaczą, i rozpacz, to jest ostatni etap przed nadzieją. Nadzieja i rozpacz nieustannie uczestniczą w naszym życiu, nieustannie trwają razem. Ale nadzieja ma to do siebie, że jest silniejsza, bo jest bliżej miłości, która, jak czytamy w Piśmie św., 'wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystko pokonuje'.
Żaden cios losu nie jest na tyle silny, by móc pokonać nadzieję. Jest to myśl, która nieustannie buzuje w naszym sercu, daje nam siłę, by wstać i śmiało kroczyć naprzód. Nadzieja jest jak gwiazda świecąca najjaśniej w najciemniejszą noc.
Nadzieja to ten mały promyk światła, który zawsze jest, niezależnie od tego, jak ciemno jest dookoła. To jest to, co utrzymuje nas przy życiu, to co daje nam moc do walki, nawet gdy wszystko wydaje się przeciwko nam.
Spojrzał na mnie, w jego oczach było więcej bólu niż w moim sercu.
Człowiek zawsze powinien mieć nadzieję, bo bez niej żyć nie można. Nadzieja jest jak chleb, bez niej umiera się tak samo, jak z głodu umrze ten, kto nie ma chleba. Więc niech tak będzie - zawsze nadzieja, zawsze nadzieja!
