Nigdy nie tracąc nadziei, zawsze poszukując światła nawet w najciemniejszych zakątkach życia, zrozumiałem, że nawet najmniejsza iskra może zapalić ogień, który przywróci życie.
Nadzieja to ten mały promień słońca, który, mimo że niewielki, potrafi rozświetlić najciemniejszą noc i przynieść ulgę w największym bólu.
Nadzieja jest materią najsubtelniejszą z możliwych. Zawieszona między niebem a ziemią, gdzieś pośrodku, wydaje się łatwiejsza do osiągnięcia, a jednak zawsze jest nieosiągalna. Ale nadzieja, mimo wszystko, daje ludziom skrzydła, umożliwiając im unosić się wysoko, pomimo wszystkich przeciwności losu.
Nadzieja jest jak drogowskaz na skrzyżowaniu. Nie zmusza do podążania w określonym kierunku, ale pokazuje możliwości. To Ty decydujesz, którą ścieżkę wybierzesz. Niezależnie od wyboru, nadzieja zawsze zostaje, wskazując kolejne drogi, gdy te, które już przebyłeś, zakończą się.
Gdy nie ma nadziei, można próbować na siłę nadzieję o resztki sił z siebie wyciskać. W walce z desperacją wszelkie sposoby są dozwolone.
Nadzieja, to jedyna rzecz silniejsza od strachu. Kawałek niepewności, ale z fajerwerkiem na końcu.
Nadzieja to dobro, które nie pozwala nam się poddać. Daje nam moc, aby iść naprzód, nawet gdy wszystko wydaje się przeciwko nam.
Nadzieja to jedyna rzecz równa dla wszystkich. Istnieje dla każdego, nieważne kim jesteśmy, skąd przychodzimy i co posiadamy. Bez niej życie traci swój sens.
Nadzieja to rzecz z piór, co gnieździ się w duszy i śpiewa melodii bez słów - i nigdy nie milknie.
Nadzieja jest jak gwiazda - choć mogę jej nie zobaczyć, jest jednak zawsze nad moją głową, zawsze skądkolwiek pochodzę, zawsze gdziekolwiek idę.
