Nadzieja według Jana Pawła II
Nie ma nadziei bez cierpienia, ale nie ma również cierpienia, które nie otwiera przestrzeni nadziei.
Jan Paweł II mówi o ścisłym związku między nadzieją a cierpieniem, twierdząc, że nie ma jednego bez drugiego, ale jednocześnie podkreśla, że cierpienie zawsze otwiera drogę do nadziei.
Człowiek zawsze powinien mieć nadzieję, bo bez niej żyć nie można. Nadzieja jest jak chleb, bez niej umiera się tak samo, jak z głodu umrze ten, kto nie ma chleba. Więc niech tak będzie - zawsze nadzieja, zawsze nadzieja!