Życie było zbiorem przypadkowych okoliczności i zawiedzionych nadziei...
Nie tracąc nadziei, możemy ostatecznie przetrwać jakiekolwiek kłopoty, jednak wielkie by one nie były. Nawet jeśli są jak góry, możemy pojedynczym stuknięciem dłuta przekształcić je w drobny pył.
Nadzieja jest jak droga w polu, na początku nie ma jej – staje się coraz wyraźniejsza im dłużej po niej chodzimy.
Żyć bez nadziei to rzecz straszna!
Nadzieja jest jak droga w kraju. Nie było jej wcześniej, ale kiedy wielu ludzi chodzi tą samą drogą, droga powstaje.
Desperacja popycha ludzi do wielu dziwnych czynów.
Nadzieja to jak droga w kraju. W miejscu, gdzie nie było drogi, zwykle nawet nie ma śladu jej istnienia. Ale jak zdecydujesz się iść dalej, to istnieje.
Szłam, pełna nadziei, a nadzieja to wielka siła.
Nadzieja to matka mądrych, mówi przysłowie. Nadzieja jest bowiem zdolna do tworzenia rzeczy wielkich, niebywałych, nadzwyczajnych. Bez nadziei nie można żyć.
Nadzieja jest rzeczą o piórach, której perka w duszy, śpiewa melodię bez słów i nigdy nie przestaje wcale.
