Niemądry to wędrowiec, który pociągnięty ...

 Najpiękniejsze krajobrazy to te, które mamy w duszy, kiedy otwieramy oczy na świat. Naturę tłumaczy się sercem, mówi do nas wszystkimi językami, ale tylko serce ją rozumie.

 W naturze nic nie ginie... to, co raz przeminie nie umiera, lecz zmienia formę, barwę i pachnie inaczej. I tylko człowiek umiera... i tylko człowiek umiera tak, jakby nigdy miał już nie powstać... jedynie człowiek zna sens śmierci i jedynie człowiek umiera.

 Ciepłe deszcze w kwiecień, rokują pogodną jesień.

 Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.

 Niemożliwe jest, aby człowiek spoglądał na słońce, a jego oblicze nie stało się jasne.

 Miłość do przyrody to również nieskończoność, gdyż natura to wszystko, co ma oczy i wszystko, co oczy nie widzą - ziemia, morze, powietrze, niebo. Wszystko, co nas otacza, jest naszym prawdziwym domem.

 Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.

 Marzec suchy; kwiecień, gdy w deszcz bogaty bywa; maj zaś chłodny - w urodzaj taki rok opływa.

 Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?

 Sztuka, chwała i wolność przemijają, a przyroda zawsze jest piękna.