Krajobrazy są stanami duszy.

 Ludzie podróżują daleko, aby podziwiać, na zmianę, puste szczyty gór, fale oceanu, szerokie rozlewiska rzek, rozciągłości oceanu, obracający się krąg gwiazd, a tymczasem pomijają siebie samych.

 Natura nie czyni niczego na próżno. Większość ludzi jest niezdolna do samotności, ponieważ są albo zbyt puste, albo zbyt ciężkie na duchu. Człowiek jest częścią natury i jej nie pokona.

 W naturze nic nie ginie, a wszystko się zmienia, przekształca, ewoluuje, to stwierdzenie odnosi się do wszystkiego bez wyjątku.

 Celem życia nie jest rozwijanie zdolności cielesnych i umysłowych, ale raczej zaczyna się dostrzegać wieczne piękno, które jest niezmiennie obecne w życiu, a które nie zawsze dostrzegamy, ponieważ jest to zazwyczaj przysłonięte przez nasze cielesne i mentalne pragnienia.

 Każde drzewo, każda gałązka, każdy liść i źdźbło trawy, wszystko to ma swoje tajemnice, niewidzialne dla naszych oczu, dziedzictwo niezliczonych pokoleń, spisanie ich, zrozumienie, to nasze powołanie

 Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.

 Gdy czerwiec chłodem i wodą szafuje, to zwykle rok cały popsuje.

 Śmierć jest tym samym co narodziny, misterium natury.

 Władca jesteś, człowieku, władca nad całą naturą; ale pamiętaj, że na dnie wszystkiego leży nie tyle moc twojej ręki, ile miłość twojego serca i rozum twojego ducha.

 Po kwiecie owoc, po dobrym życiu sława następuje.