A może dopiero w świecie, ...
A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?
Każda chwila naszej egzystencji jest jak jakiś kwiat, który rośnie w nas, a natura zapewnia, że każdy z tych kwiatów ma swoją porę, czas i moment do rozkwitnięcia. Nie można zmusić kwiatu do pęknięcia, mało tego, nie można go nawet przekonać.
Natura dała nam jeden język, a dwoje uszu po to, ażebyśmy słuchali dwa razy więcej, niż mówimy.
Natura nie potrzebuje ludzi - ludzie potrzebują natury; natura sobie bez nas poradzi. To my jesteśmy całkowicie zależni od niej. Każde zanieczyszczenie, każde wymarcie to tragizm. Starszy powiedział mi kiedyś: natura to życie, zniszcz to i zniszczysz samych siebie.
Piękno ludzi jest największym pięknem ziemi.
Gdy październik mokro trzyma, zwykle potem ostra zima.
Dla człowieka, podobnie jak dla ptaka, świat ma wiele miejsc, gdzie można odpocząć, ale gniazdo tylko jedno.
Piękne czasy rodzą róże,słabe zaś przynoszą burze.
Gładka jest woda tam, gdzie strumień płynie głęboko.
By koń o swej sile wiedział, żaden by na nim nie siedział.
Jak w czerwcu pogoda służy, rolnik tylko oczy mruży.